Tuesday, August 19, 2008

ექსპერიმენტული ეროტიკა

ახლა რა ხდება,მოკლედ მე და ერთმა ჭკუათმყოფელმა ადამიანმა შევქმენით ასე ვთქვათ,მოთხრობა Story დიალოგის რეჟიმში..მგონი საინტერესო გამოვიდა..ფაქტიურად წერის ახალი სტილია : )

ნუ იხილეთ თქვენივე თვალებით :

ყვავა: საღამოს ძალიან მძღნერ ხასიათზე ავდექი და საწოლზე ჩამოვჯექი. გასიებულ თავში საქსაფონის ხმა მესმოდა და მახსენებდა, რომ წინა ღამით საკმარისზე მეტად გავიჯვი... ჩავალ ქვემოთ, ბუნგალოში, ბარმენი რამე ჯოჯოხეთის მაშხალას დამალევინებს და თანაც... იქნებ ის გოგოც ვნახო, გუშინდელი.

 ტუალეტში შევდივარ, ერთ დაროჟკას აკანკალებული ხელებით ვისრუტავ და კიბეზე ბარბაცით ჩავდივარ. ბარი აქვეა და მეც ზურგით შემაქვს მისი სიფრიფანა კარი..

Eve: საშინელი პახმელია,მქონდა და ახლაც არ ვიტყოდი დალევაზე უარს,თან ცეკვა ძალიან მინდა..რამეს ჩავყლაპავ და შევუბერავ.გუშინდელის მერე ძლივს ამოვისუნთქე,ეს შვებულება ხომ უნდა ჩავაძაღლო და ბოლომდე გავაჯაზო..ბლია გაშრა ყელი.აქ რა ხმაურია და უფრო მეტი ხალხი ვიდრე გუშინ..

ყვავა: ვიღაცას დავეჯახე, არ მიგრძვნია, ზურგსუკნიდან ამომავალ გინებისწინა ტონებზე მივხვდი, მაგრამ ძალიან მეკიდა, მთავარია ახლა ბარამდე მივაღწიო, დავემხო ზედ და ორი თითი ავწიო. ცხვირიც მოქმედებას იწყებს, უკვე სასიამოვნო ღუტუნს ვგრძნობ გულის მიდამოში. ბარმენი მიღიმის და უხმოდ მისხამს ჭიქას, არც მაინტერესებს რა არის, მესამე ჭიქაზე ყველანარ მოძრაობას კიდევ არყის ბლარებიც ემატება და მე თავს ხმაურით ვარტყამ სტოიკას, ჩამესმის მარტო მუსიკა და გვერდზე ჩავლილი ქალების სურნელება. და აი... ის აქ არის, სადღაც აქ იქნება, შანსი არაა, რომ არ ვიპოვო. ნეტა თითონ არ უნდა ჩემი ნახვა? საბოლოოდ ვნებდები და ამღვრეული თვალებით კიდევ ვითხოვ...ბარმენი დანანებით აქნევს თავს და მისხამს.

Eve: ვერ გადავწყვიტე ბართან მივსულიყავი თუ სადმე დავდებულიყავი,რომელიმე პუფზე..ბოლოს ისევ ბართან მისვლა გადავწყვიტე.სრულ ქაოსად მომეჩვენა იქაურობა რაღაც მომენტში..და მესიამოვნა.კონიაკის ჩაძაღლების ხასიათზე ვიყავი და ბარისკენ გავემართე..ზურგით ვიცანი..ისევ გაპროჭილია გავიფიქრე,გამიხარდა? რავი ჯასთ გამიხარდა ალბათ მაგრამ საერთო ჯამში მეკიდა..არ შემოუხედავს,დავცალე ჭიქა,კიდევ დამისხა... ბარმენი არ მევასება,საერთოდ არ მევასება გოგო როა ბარმენი,მაგრამ ახლა მკიდია ლიშბი დამარტყას.

ყვავა: ...ბურუსუდან სუნს გამოვყავარ, ასე ნაცნობ და ამავე დროს უცხო სუნს, სადღაც ახლოს ზის, ალბათ ისე მე რომ ვერ დავინახო, ერთ ჭიქას წრუპავს და ოდნავ მოწვრილებული თვალებით მიყურებს... ვცდილობ ავდგე და მისკენ მივიწიო, საიდანაც სუნი მეძახის, იმას ვახერხებ, რომ ორი სკამით გვერდზე ვიწევი და უცებ მთელი ეს ენერგია ცხვირში მეფეთება და გრძნობას მიკარგავს, ცოტა ხანი თვალდახუჭული ვზივარ და ტუჩებს ვაცმაცუნებ...
 - ინა მქვია - მათავისუფლებს ტანჯვისგან - შენ?
 რა მქვია მე? ამომიფრინდა... ბოლოს მაინც ამოვღეჭე რაღაც, მგონი ისე, რომ არც გაუგია...

Eve: რა სირივით მიყურებს..თუმცა მთვრალია რას ვერჩი,მარა ფეხზე ძლივს დგება..რაზე ფიქრობს?კიდევ გადავკარი და მე თვითონ მივედი მასთან.ნიკუშა? ჰო ნიკუშა თუმცა რა მახსოვს..აქ რას აკეთებ? მეც ყოვლისმომცველი კითხვა დავუსვი რა.რას უნდა აკეთებდეს..ალბათ გამოიჭერს ვინმეს და დაითესება.ან გაპროჭილი ისევ მარტო წავა სახლში ან თუნდაც ბარდიურზევე დაიძინებს..

ყვავა: -რას აკეთებ?- მკითხა და ნახევარი ჩემი სული ამოსუნთქვას გააყოლა. რას ვაკეთებ და შხამს ვსვამ, შენც მიერ გაკეთებულს, ბოლო ორი დღეა მაგ შხამს ვსვამ დღე და ღამე, შესვენების გარეშე. რიტმმა საგრძნობლად მოიკლო და საქსაფონი აკვნესდა, მგონი კრის ბოტის ლავ გეტს ოლდია. ან ახლა, ან არასოდეს, მაქსიმალურად ჩემს თავში ჩავჯექი და წამოვბარბაცდი. ალბათ ჩემი გაწვდილი ხელიც დაპატიჟებას გავდა...

Eve: თუ არ დაეცემა ე.ი კარგად არის..წამოდგა და წამეპოტინა,ვგრძნობ მის მკლავს ჩემს მხრებზე და რატომღაც შემეცოდა ჩვენი თავი,რაღაცას ვაკეთებდით მაგრამ რას? მალევე გამიარა...-მოდი დავლიოთ და მივაფურთხოთ ამ ცხოვრებას რას იტყვი? გულში ვფიქრობ ნეტა ამას რა უდევს თავში,ან არ მკიდია? ბოლო ბოლო სმაში მაინც გამიწევს პარტნიორობას..

ყვავა: ნელი მოძრაობის რიტმს ავყევი. თავის აწევა არ მინდა, გარშემო ყველანი მონსტრებს გვანან, სამ-სამი ყური აქვთ და საოცარი ნიღბები უკეთიათ სახეზე და თან ისეთი გრძნობა მაქვს, თითქოს ყველამ იცის მე ვინც ვარ, ერთადერთი არაზომბი და დროა დავიმალო. თავს ინას მკერდში ვრგავ და ჩემდა გასაოცრად ვგრძნობ, როგორ მიცურებს თმებში ხელს. მკერდიდან დედობრივი სითბო ამოდის და გულში ვიკრავ. აქ აღარ მეშინია მასკების და მრუდე იატაკის, რომელიც კედლის გარეშე, პირდაპირ ჭერს უერთდება...

Eve: გავირტრუნე,თავბრუსხვევა მაწუხებს თან,ამან კიდევ მოიკალათა..არ მიშლის იყოს.ვფიქრობ ნეტა რამის თავი თუ აქვს? აშკარად უზომოდ მთვრალია,მე კიდევ მთვრალი კაცები არ მევასება..თუმცა მე ვევასებით მთვრალი? ბლიად.. ეს სხვანაირია,მგავს ვითომ? ძალაუნებურად ვეფერები თმებზე მაგრამ გული მიგრძნობს ამის იქით არ წავალათ.ხმის ამოღება არ მინდა და დროც იწელება..ჩუმად ვარ და ველოდები რას მეტყვის..იმედია რამე პაპსას არ დააბრეხვებს..ოხ როგორ მომბეზრდა ყველაფერი..მზრუნველად ვეხუტები და ვფიქრობ.. ისევ ვფიქრობ...

ყვავა: ...ვგრძნობ, თანდათან როგორ იცვლება გარემო, ბუნგალო აღარ არის, მარტო პლიაჟია და ამხელა პლიაჟზე მარტო ვარ, ყველასგან მიტოვებული დავდივარ ამ პლიაჟზე უკვე მთლი ცხოვრებაა და ვტირივარ, დედამ მიმატოვა, დამტოვა პლიაჟზე და წავიდა. მას შემდეგ ძალიან დიდი ხანია სულ ამ პლიაჟზე ვარ დღე და ღამე და ველი როდის მოვა, როდის ჩავეხუტები და როდის ვიგრძნობ მის სურნელებას. ზღვამ ჩაყლაპა დედა და მისი გადამრჩენელი ორი ბიჭიც, მათ შორის მამაც. და ახლა ვგრძნობ, რომ დედა აქაა, აქვე, ცხვირ წინ მაქვს ცხვირი ჩაყოფილი მის მკერდში და მის არომატს ვისუნთქავ... ღმერთო ჩემო, რამდენი ხანი გავიდა იმის მერე... სამი ცხოვრება გავიდა და ის აქ არის. ”დედა” ვჩურჩულებ მე და თანდათან ხმას ვუმატებ, ”დედა... დედა”. დედამ მომიშორა და წყლიანი თვალებით ჩამხედა, მერე ირგვლიც გამეფებული სამარისებული სიჩუმიდან მომზირალ ნიღბებს გაუღიმა და გარეთ გამიყვანა...

Eve: გაუგებარი ბუბუტი სულაც არ მხიბლავს,მით უმეტეს როცა ვიღაცა დედას მეძახის..თუმცა არ მწყინს რატომღაც.ისე ზედმეტად რომატიულია როგორც ჩანს.. იმდენად მეხშობა გონება,მისი ფიზიონომიის აღდგენას ვცდილობ გონებაში და არ გამომდის..გუშინდელიდან მახსოვს რომ კაი ტიპი უნდა იყოს.ისეთი გრძნობა მიჩნდება თითქოს ვიღაცამ გამაკერპა..”დედა..დედა”.ალბათ მე ვარ გამოსავალი ახლა მისთვის და ყველაფერი პოზიტივი,რა თქმა უნდა დროებითი მაგრამ ვარ.. გარეთ კიდევ საკმაოდ გრილა,თითქოს გამოფხიზლდა და ჩამაშტერდა.უცებ დავიბენი..მეგონა სულ თავჩაქინდრული იქნებოდა...

ყვავა: გარეთ გავედით და იქვე სილაზე დავსხედით. სუფთა ჰაერმა მწყვიტა და წამით გავითიშე, სულ რაღაც წამით, მაგრამ ლამის დავეცი ზედ. თავი ავწიე და სახეში შევხედე. ”რა ლამაზია, მართლა დედასავით ლამაზია”. სახეზე ხელით მოვეფერე. წამწამების ფორმას გადავაყოლე თითები, ჩამოქნილი ღაწვები და ტუჩები... რა თბილი და ნესტიანი ტუჩებია. რამდენიმე წვეთი დამეცა, არ ვიცი წვიმდა თუ ინას თვალებიდან დამეწვეთა, ”ვეცოდები ალბათ, როგორც ყველა ნარკომანი ეზიზღებათ ქალებს”... უეცრად უდიდდესმა ზიზღმა შემიპყრო, მინდოდა რომ წამოვმხტარიყავი და გავქცეულიყავი, რათა მისი საშინელი, ზიზღით და სიბრალულით სავსე სუნი არ მესუნთქა, მისი კოცნა არ მეგრძნო და შეხება, მაგრამ ტანს ვერ მოვერიე,უბრალოდ გადავტრიალდი და კისერში მომსკდარი ცრემლები რომ ჩამეყლაპა, ფეხზე სისხლამდე ვიპწკინე...

Eve: ალკოჰოლიანი ტუჩებით ვაკოცე და იდიოტივით ამომიტრილდა ფრაზა: ნეტა სუნი თუ აწუხებს ალკოჰოლის?ალბათ რა დროს ეს იყო..წამიერად გაბრუება ვიგრძენი..მმ ჩამეხუტა,მაგრამ ისე თითქოს რაღაცას ითხოვდა და რაღაცა უჭირდა..თითქოს მშველელელი ვიყავი და უცებ გამახსენდა რომ მარტო არ იყო,მარტო არ იყო სამყაროში და ერთი მეგობარი ყავდა მარტო..ალბათ ამიტომაც არის ცოტა დეპრესიული..კოკაინი..ძალიან მომინდა მისნაირი გავმხდარიყავი... აღარ ბუტბუტებს დედას.. და მეფერება..ირგვლივ მარტო ქვიშაა და ტალღების ხმაური ისმის...

ყვავა: პწკენას არ უშველია, რადგან კოცნა ვიგრძენი. რატომ მკოცნის, რა უნდა... მერე თავის დაქალოჩკებს რომ მოუყვეს საცოდავ ნარკუშაზე? ცას ავხედე და ვარსკვლავები მეცოტავა, ცუდის ნიშანია. ხელი ავტომატურად მუშაობდა, მუხლიდან ზემოთ ამოვყევი მის ოდნავ აკანკალებულ სხეულს, ვიცი რისი კანკალიცაა ეს... აგზნებულია... მუცელზე გავუსვი ხელი რამდენჯერმე, თითოეულ გასმას დაელექტროებულივით მოყვებოდა, კატასავით იფხორებოდა. მეც მეტის მოთმენა აღარ შემეძლო, ჩემში მხეცი იღვიძებდა და მიმორჩილებდა, კისრიდან ჩამოვყევი კოცნით, ძუძუსთავებზე ვაკოცე და ჭიპისკენ წავედი. ორივეს აგზნებამ პიკს მიაღწია, ჭიპზე ოდნავ შევეხე ენით, მერე უფრო დავიხარე და ლამაზად გაკეთებულ თეთრ ზოლს ჩავყევი ქვემოთ, მთელი არსებით შევისრუტე, ვიგრძენი როგორ ამეყარა ფხვნილი პირდაპირ ტვინში და ცას ავხედე, ვარსკვლავები ისევ გამრავლებას იწყებდნენ. ჯიბიდან პატარა პაკეტი ამოვიღე და გავუწოდე...

Eve: თითქოს არაფერი ხდებოდა უცნაური..ყველაფერი ამ დაბოლოების წინაპირობა იყო,მაგრამ ვგრძნობდი როგორ თრთოდა ჩემი სხეული,ახლა უკვე თვითონ აქტიურობდა და დაბოგინობდა ჩემს სხეულზე..მე კიდევ გავიტრუნე და სიამოვნებისგან თვალები მივნაბე..ველოდებოდი ზუსტად ამას,გამომიწოდა თეთრი რაღაც და კარგად ვიცოდი რა იყო,მინდოდა მეგრძნო იგივე რასაც ის გრძნობდა.. ტვინი დამეკეტა,და სადღაც თავში მაგრად დამარტყა..ცოტა ხანში კი ყველაფერი ბედნიერების ბურუსად გადაიქცა.. სადღაც დავფრინავდი.. ორივენი დაფრინავვდით.. ყველაფერი გამძაფრდა.. აღარ ვაცდიდი მოფერებას... ბოლომდე მინდოდა მეგრძნო ყველაფერი და მინდოდა გაგრძელებულიყო დიდ ხანს..

ორი სხეული კი ამ დროს ქვიშაში ეფლობოდა და თელავდა.. ცაში ვიყურები და არ მინდა მომშორდეს..გრძელდება ისევ და ისევ..

12 comments:

Anonymous said...

vabsheta eqsperimentaluri

Anonymous said...

mokled rom vtqva,pirdapir sheshfotebuli da agshpotebuli var...ar movelodi!kargia!namdvilad kargia!mezineboda amas rom wavawydi da tvali ver movwyvite,mainc cavikitxe bolomde!sagol!10qula shen!warmatebebs gisurveb da aba shen ici gagvaxare axal-axali novelebit tu racaa :))kiss kiss

Anonymous said...

novelebi araa serialebia :D

ნინა said...

მე2 Anonymous შენ მაშა უნდა იყო ხო? ბასიბააა :*
რას არ გადაკკიდებს ეს ყვავა რა..ისე მართლა კაი რამე გამოვიდა :)

:me ნურას უკცრავად იზაურას დრო დამთვარდა :დ

Anonymous said...

ამიდგა კითხვისას... მარა რას ვწერდი, ეგ არ მახსოვს :)

deka136 said...

"ისევ გაპროჭილია"

:D


yvava carmovidgine :D

Anonymous said...

რა ძნელი წარმოსადგენია ჩემზე ეგ...

Anonymous said...

ძედაააა : ))))))))))))))))))))))

ნინა said...

ამმმმ...გამოვიდა რამე? აშკარად მსახიობი უნდა ვიყო ლოლ

Kate said...

ეს ყველაფერი ყვავამაც ხომ დადო...

Anonymous said...

ერთად დავწერეთ და იმიტომ...
ახლა გადაღებას ვაპირებთ :-)))

Kate said...

აბა თქვენ იცით...