Friday, December 12, 2008

უსასრულობა

New

9 step


ცხოვრება ყველას უმზადებს გამოცდას,ჩაბარება კი ალბათ რჩეულთა ხვედრია.მე ჩავიჭერი პირველსავე ცდაზე,მას მერე მქონდა ხელახლა ცდის შანსი,მაგრამ არ გამოვიყენე.
რაც უფრო ბევრს ვფიქრობ,ვხვდები რომ ბედისწერა არსებობს.ადამიანის ცხოვრების სცენარი უკვე დაწერილია.რაც არ უნდა იფთრთხიალო და ფეხები ფშიკო მაინც ის მოხდება,რაც უკვე იმ დიდმა ვიღაცამ გიანდერძა,ვინც ყველას ცხოვრებას ახდენს.
არ არის ადამიანი საკუთარი ბედის მშენებელი.ადამიანი მარიონეტია,პატარა მარიონეტი.ცხოვრება კი დიდი თეატრი,აი როლების განაწილების პრინციპს კი მაინც ვერ ვხვდები.
რა არის ჩემი როლი?მე ალბათ სივრცეში დაკარგული ადამიანის როლს ვთამაშობ,რომელსაც საკუთარი თავი ვერ უპოვია..და იპოვის კი ოდესმე?მე ალბათ ის როლიც მაქვს,რომ ჩემი შეცდომებით სხვას ვასწავლო ცხოვრება.ფაქტიურად საცდელი კურდღელი,რომელიც დავირუსებულია და თვითონაც არ იცის რამდენი დრო დარჩა.ანტივირუსის ქვეცნობიერი იმედი კი ძალიან პატარაა..
დაგეგმილი რომ არ იყოს ყველაფერი,მე ხომ შევდძლებდი შეცვლას და უარის თქმას საცდურზე,რომელიც თითქმის ყოველ ნაბიჯზეა.
ვინ იცის,იქნებ დადგეს დღე და ყველაფერი სიზმარი აღმოჩნდეს,დილას ისევ ჩვეულებრივად დავინახო ფანჯრიდან შემოსული მზე და გამიხადეს გათენება..ეს ჩემი ბავშვური ოცნებები..თორემ რეალობა გაცილებით სხვაა და მკაცრი.

თვალი გავახილე..მზის ნაცვლად ჩაბნელებული დარაბები დამხვდა.არც გაღვიძება გამხარებია და რეალობაც ნამდვილად არ იყო სიზმარი.სხეული მითრთოდა და ტანი ძლივს ავწიე..ნიკუშა ვერ დავინახე,გამიხარდა.ჯერ ერთი იმიტომ,რომ უკვე ზიზღს მგვრიდა მისი პიროვნება,მეორეც მეგონა წამლის საშოვნელად იყო წასული.
ჭაღი ავანთე და სიგარეტის ძებნა დაიწყე.
-როგორ დასუსტებლხარ და მოტეხილხარ ელე.._გამცრა ტანში,ეს ხომ გიგია,რომელთანაც ნიკუშას იდეით სარეცელი უნდა გავიყო ფულის სანაცვლოდ?!
-აქ რა გინდა?გგონია ყველაფერი ისე იქნება როგორც დაგეგმეთ?
მომიახლოვდა და ძალად დამსვა სკამზე.
-მისმინე ჩემო კარგო,მე არაფერი დამიგეგმავს,მით უმეტეს ნიკუშასთან,მაგას თუ რაღაცეები ელანდება,ჩემი პრობლემა არაა..მეორე შენ.აი შენ! ისეთ პოზიციაში არ ხარ,რომ პრეტენზიები წამომიყენო და თამაშის წესები იკარნახო.მე აქ მოვედი,რომ დაგეხმარო და შენი მშიერი ვენები გავაძღო,მაგრამ ხელი ხელს ბანს.. ყველა ვარიანტში შენ განწირული ხარ,ჩემთან თუ არ დაწვები,მაინც სხვა გიხმარს და მერე წამალს მოგიგდებს,და ეს არ იქნება 1 და 2.ეს იქნება ბევრი რადგან რამდენი ლომკაც გექნება,შოვნა შენი ტრაკით მოგიწევს და არა იმ სირის,რომელთანაც ახლა ხარ.და რომლის მოშორებაც მე არ გამიჭირდება..
თვალები გამიფართოვდა,ამ ყველაფერს ნიკუშას ძმაკაცი ამბობდა.თუმცა არც ნიკი განსხვავდება ამისგან რამით,როცა დათანხმდა რომ საყვარელი ქალი ძმაკაცთან გაიყოს.თუმცა რაღა საყვარელი,არც კი ვიცი რა ვარ მისთვის..
-შენ გინდა თქვა რომ ნიკი გაგყავს თამაშიდან??არ შემიძლია,მე ზურგს უკან არაფერს არ ვიზამ,შენ კი ნაბიჭვარი ხარ ძმაკაცს მიწას რო უთხრი!
-იზამ ელე იზამ,შენ მე უფრო გჭირდები ვიდრე ის ჱლე,რომელსაც წამლის შოვნის თავიც არ აქვს.შეხედე შენს თავს რას გავხარ,კაცი ზედ არ შემოგხედავს,თუ დამთანხმდები არ წააგებ,თავსაც მიხედავ და არც ყოველ მეორესთან მოგიწევს ჟიმაობა ფულისთვის.არც უნდა დაფიქრდე,ფაქტიურად ჭაობიდან გამყავხარ.
-რატომ აკეთებ ამას? რა დაგიშავა?_რევანშის სუნი მცემს,ოღონდ გონზე არ ვარ რა ხდება..სამაგიეროს რომ უხდის მაგას სხვა ფიქრი არ უნდა..
-მე ჩემი ინტერესები მაქვს და მაგას არ შერჩება,სხვის ნივთს რომ ხელი დააკარა..ეგ შენ არ გეხება და ნუ გარევ საკუთარ თავს.
ასე დაასრულა საუბარი გიგიმ..
მე კი ვხვდებოდი,რომ ერთი საშინელებიდან მეორეში მიწევდა გადასვლა და სხვა გზაც არ მქონდა..მე ხომ მარიონეტი ვარ.

ერთ თვეში უკვე მასთან ვიყავი,ერთად ვცხოვრობდით.თავიდან მართლა არაფერს მაკლებდა,რაც მთავარია წამალი დროზე მქონდა და არ მიწევდა კრიზისების გადატანა.ნელ-ნელა კი ყველაფერი შეიცვალა.
”ნამდვილი სათამაშო ვგონივარ,რომელიც უხმოა და უემოციო..გასართობი,რომელიც ნებისმიერ სურვილს ასრულებს..მომართავ და იბზრიალებს”
ერთხელ რომელიღაც ტუსოვკაზე,მაისური შემომხადა ყველას თვალწინ.შეიძლება დიდი არაფერი,მარამ ძალიან დამცირებულად ვიგრძენი თავი,მინდოდა მიწა გამსკდომოდა და ჩავეტანე,ის კი იცინოდა..”ნახეთ რა ლამაზი გოგო მყავს.ნახეთ!”ჩემი სურვილი რომ ყოფილიყო და გამეხადა,საერთოდაც გავშიშვლებულიყავი რა თქმა უნდა არ განვიცდიდი,მაგრამ ეს არ იყო ჩემი ნება..ეს მხოლოდ ნიკის დემონსტრირება იყო,თუ როგროი ენამოჭრილი ქალი ყავს და როგორ ბატონობს მასზე.
’ვგრძნობ,რომ ყელში მებჯინება რაღაც და ვივსები,რომ გავივსები რა უნდა ვქნა?გამოსავალს ვერ ვხედავ,ასე მიწასთან გასწორებული არასდროს ვყოფილვარ.
რატომ ვითმენ და ვეგუები ამ ყველაფერს?რატომ ვცხოვრობ ჯოჯოხეთში ჩემი ნებით?
მხოლოდ ერთი რამის გამო!
დასწყევლოს ღმერთმა!
ნეტა შემეძლოს შევეშვა..ნეტა შემეძლოს..ნეტა..”
გამოვფხიზლდი ფიქრებიდან,შუბლზე წვას ვგრძნობდი,თავს ვურტყამდი კედელს..”ალბათ ვგიჟდები ნელ-ნელა..გამოსავალი რა არის?თვითმკვლელობა,ყველაზე ადვილი ერთი გადასახედიდან და რთული მეორედან..მაგრამ მე არ მინდა სიკვდილი.სიცოცხლე მინდა,ჩემი პატარა სიცოცხლე, ჩემთვის”
ცრემლი წამსკდა..
ასე ხდებოდა თითქმის ყოველ კვირა,რაღაც იფეთქებდა..მერე კი ისევ რეალობა..

ერთ საღამოს ძმაკაცთან ერთად მოვიდა.სამივემ მივიღეთ დოზა.შემდეგ მომეფერა,როგორ ჩვევია სექსი გვაქვს ხოლმე.მაგრამ ამ ადამიანის თანდასწრებით ნამდვილად არ მინდოდა,პორნოვარსკვლავის როლში ყოფნა.
გავუძალიანდი..გაცოფებულმა ხელი დამარტყა
-რას იტყვი ლევან,მაგარი ქალია?_მიუტრიალდა მეორეს.შეშინებული დივანზე ვიჯექი და ვკანკალებდი.მხოლოდ იმაზე ვფიქრობდი,როგრმე გამეღწია აქედან...
-იქნებ ლევანი უფრო მოგწონს?რას იტყვი?_კიდევ დამარტყა და მერე მხოლოდ ის მახსოვს,თუ როგორ მხდიდა ”ის მეორე”.გიგი კი იჯდა და მანიაკალურ სიამოვნებას ღებულობდა.მთელი ხმით ვღიალებდი,სულ ტყუილად..მერე გავჩუმდი და მხოლოდ სიკვდილი მინდოდა,მეტი არაფერი..მხოლოდ ერთი რამ,რაც ესე მიუწვდომელი აღმოჩნდა იმ მომენტში ჩემთვის..განსხვავებით სხვა უბედურებისგან,რომელიც ცხოვრებაში თავს დამტყდომია.
ჩუმად გამოვიპარე,როცა დაწყნარდნენ..ალბათ ორივეს ეძინა.მთელი სხეული მტკიოდა,ტუჩი კი სისხლით მქონდა მოთხვრილი.არაფერზე არ ვფიქრობდი,უბრალოდ ვეძებდი..ისეთ ბანალურ სიტუაციას,რაც ხიდს და მტკვარს უკავშირდებოდა.

უბრალოდ მინდოდა დასრულებულიყო ეს ყველაფერი,რომელსაც ბოლო არ უჩანდა..

მღვრიე მტკვარი,ბინძური და ბევრი ცოდვით სავსე..3-4 და თუ მოვინდომებდი გადავხტებოდი.
არ ვიტყვი,რომ ბეწვზე გადამარჩინეს და ხიდზე მდგომი დამიჭირეს.უბრალოდ ერთი ჩვეულებრივი გოგონა მოვიდა და რამოდენიმე სიტყვა მითხრა:
-თავის მოკვლით შენ ვერ იპოვი სიმშვიდეს,იქნებ რა გელოდება სიკვდილის მერე?სრული გაურკვევლობა.მაგას კიდევ,გარკვეულიო ჯოჯოხეთი გერჩივნოს,რომელიც გამოსწორებადია თუ საკუთარ თავში ძლას იპოვი..
მეორედ მოსვლის შანსი კი შენ აღარ გექნება!
სიმშვიდე მომგვარა მისმა საუბარმა,და დამაფიქრა,თითქოს იმედის სხივიც გამიჩნდა..არა სხვის,არამედ საკუთარი თავის იმედი,რომელსაც თითქოს მივუახლოვდი და ვპოულობდი..

”ნეტა ეს ილუზია არ იყოს”

4 comments:

Anonymous said...

მამენტ, არც ნარკომანი ვარ და არც მაუპატიურებენ.. მაგრამ ვკითხულობდი და ვფიქრობდი, ”ეს ან ჩემი მომავალია, ან გამუქებული და დამძიმებული რეალობა”..
Holly Shit..

m i r a m a x said...

საწყალი ნარკომანები...
მამენტ მეტის ღირსებიც არიან!

ნინა said...

@peoplearound სრულიად რეალური ისტორიაა,რომელიც ასე ხშირად გვხვდება ცხოვრებაში..

@ m i r a m a x ძალიან ბევრი მიფიქრია ნარკომანებზე..დასკვნა კი მაინც ვერ გამომაქვს,უნდა შეიცოდო თუ უნდა გარიყო,ან თუნდა დაიკიდო?

deka136 said...

მე ხომ მარიონეტი ვარ




es ar momecona :D
mgoni, camalma sabolood daadebila :(